تیر و کمال ( پرتاب نانزدهم )

خدا، به نامش

سلام و درود، این پرتاب پایانی در گام نخست است، مرگی برای زندگی.

زنده تر از یاد؟

نگران از دست دادن نباشیم چیزی از بین نمی رود و اما همین که همه چیز ابدی است نگرانمان باید بکند که دقت کنیم چه انجام می دهیم، چه می گوییم و چه در سر داریم. هرچیزی که می میرد تنها جانش از جسمش رها می شود ولی نابود نمی شود تنها روش بودنش را ما نمی توانیم درک کنیم. در این بین کوشش کردن برای ابدی کردن چیز هایی مانند لحظه ها با تصویر برداری یا ثبت خاطره کاری بیهوده است زیرا نمی توانیم جلودار مرگ باشیم و اگر بدانیم مرگ و فراموشی برایمان چه بهره هایی دارد و با آن آشنا شویم این چنین دور و بر خود را پر نمی کنیم از چیز هایی که باید فراموش شوند ولی ما با زور زنده نگهشان داشته ایم. در این دنیا هر چیزی رد و نشانش به جا می ماند ولی خودش از بین ما می رود و به گونه ای دیگر ادامه می دهد. همین بس است که فراموش شویم.

همان گونه که بزرگان و دانایان می گویند، مرگ حق است...

دانستم تا آن زمان فرا رسد باید به خوبی از این توانایی و وجودم در زندگی استفاده کنم.

زادروز

در تلاش برای خ خ، یاد و خاطره ای خوش بجا ماندن ارزش است. ثبت و نگاشت خاطرات در یادِ تَن ها انجام می شود، عکسی گرفته نمی شود یادگاری نگه نمی داریم و می گذاریم از بین ما بروند. زیرا هر چیزی که می میرد چیزی دیگر زاده می شود.

اما ساده نبود ولی سخت هم نیست.

پرتاب نانزدهم به هدف خورد و سپاس از شما برای پرداختن زمان خود به این نگارش.

پرتاب بعدی در مورد چیست؟

چنان چه سخنی و پیشنهادی در مورد این تیر اندازی دارید، همینجا با من در میان بگذارید که خوشحال می شوم.